Henny evacueerde met haar vader, moeder, drie zussen en een broer, maar voordat het gezin vanaf de Leoninusstraat vertrok, slachtte haar vader een aantal kippen. Het waren er zoveel, dat haar moeder ze niet eens allemaal in de pan kon braden. De rest bereidde ze in de oven. Haar vader begroef waardevolle spullen, zoals servies en kleding, in een wasketel in het kippenhok.“Toen we op de Apeldoornseweg waren, zei mijn moeder: ‘ik ben de kippenpoten vergeten.’ Mijn broer ging ze halen. In de berm hebben we die opgegeten.”

In Beekbergen werd haar moeder onwel. Door de spanning of omdat ze oververmoeid was. “Ze was vrij dik.” Een boer bracht hen daarop met een kar naar Huinen, bij Putten. “Mijn moeder lag op de kar, op stro.” Bij aankomst vroeg hun gastheer: ‘willen jullie een muisje?’ “Mijn zus antwoordde: ‘levend of dood?’ Muisje bleek een klein hapje te betekenen.”

Razzia
Kort daarna verhuisde Henny met haar ouders en jongste zusje Mien naar een meubelzaak met stoffeerderij aan de Dorpsstraat in Putten. “Wij sliepen in de etalage, op lekker zachte bedden.”

Henny’s oudere zussen werkten in Het Passantenhuis, een soort ziekenhuis. Door werkte als verpleegster en Riek als naaister. Haar broer verbleef in een boerderij over het spoor.

Op 1 oktober 1944 hield de Duitse bezetter in Putten een razzia. Er werden honderden mensen opgepakt als vergeldingsactie voor de beschieting van een auto met officieren van de Wehrmacht. Henny maakte de omsingeling van het dorp Putten door Duitse militairen mee. Mannen en vrouwen werden van elkaar gescheiden en honderden woningen werden in brand gestoken.